بررسی و تحلیل ارتباط مصرف گیاهان دارویی با اقلیم های مختلف در ایران

مقدمه و هدف: بررسی روابط متقابل انسان با طبیعت ازجنبه مصرف گیاهان دارویی، که ازدیدگاه پزشکی پاسخ به شدت مشکلات محیطی و ازدیدگاه منابع طبیعی ضرورت حفاظت و نظارت در بهره برداری رویشگاه های طبیعی را تبیین می کند، نیازمند دستیابی به اطلاعات و بینش عینی ازوضعیت جوامع ساکن در نواحی اقلیمی مختلف ایران است که بااستفاده ازتحقیقات اجتماعی بدست می آید. مواد و روش: به این منظور تحقیق حاضر به روش پرسشنامه ای انجام گرفت. به منظورکسب اطلاعات و چگونگی ازمصرف گیاهان دارویی پرسشنامه ها کلیه اعضای خانواده دانشجویان مقیم دانشگاه صنعتی اصفهان رامورد سئوال قرار داد. اندازه جامعه آماری 682 نفر تعیین و درمجموع 1047 پرسشنامه تکمیل و مقایسه نظرات گروه های آماری، بوسیله آزمون تجزیه واریانس یکطرفه ( anova ) انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد نسبت مصرف کنندگان گیاهان دارویی درمناطق سردسیر بیشترین و درمناطق معتدل کمترین مقدار بود ( به ترتیب 6/75 و 5/66 درصد). همچنین ساکنان مناطق سردسیر به طور عمده گیاهان دارویی رابه شکل دم کرده و درمناطق گرمسیر به صورت عرقیجات استفاده می کنند. از مقایسه منابع تهیه گیاهان دارویی نیز مشخص گردید که در مناطق سردسیر طبیعت و در مناطق گرمسیر عطاری ها مهم ترین منابع تامین گیاهان دارویی برای ساکنین این مناطق هستند. نتیجه گیری: بدین ترتیب به نظر می رسد شرایط اقلیمی سرد مشکلات بیشتری را برای ساکنین این مناطق درپی دارد. میزان وابستگی زیاد به طبیعت و برداشت بیش ازحد از رویشگاه های گیاهان دارویی در اقالیم سرد، تهدیدی جدی برای تخریب رویشگاه ها به عنوان مهم ترین منبع تهیه گیاهان دارویی به شمار می رود و توجه به بهره برداری صحیح بر مبنای روش های علمی، زراعی کردن گیاهان دارویی به منظور حفظ ذخایر ژنتیکی و بهره برداری پایدار امری اجتناب ناپذیر است.